[ Pobierz całość w formacie PDF ]

rozpoczyna się od zera (0). Pierwsza podsieć jest zawsze określana mianem podsieci zerowej.
Podczas tworzenia tabeli podsieci trzy pola wypełniane są automatycznie, wypełnienie pozostałych wymaga
pewnych obliczeń. Identyfikator podsieci zerowej równy jest numerowi sieci głównej, w tym przypadku:
192.168.10.0. Identyfikator rozgłaszania dla całej sieci równy jest największemu dopuszczalnemu numerowi, w
tym przypadku: 192.168.10.255. Trzecim podanym numerem jest identyfikator podsieci numer siedem. Składa się
on z trzech oktetów sieci oraz
numeru maski podsieci
wstawionego na pozycji
czwartego oktetu. Do pola
podsieci zostały przypisane
trzy bity; ich łączna wartość
wynosi 224. Identyfikator
podsieci numer siedem to
192.168.10.224. Te wstawione
liczby stają się punktami
kontrolnymi służącymi do
sprawdzenia poprawności po
wypełnieniu tabeli.
Kiedy korzystamy z tabeli
podsieci lub wzoru
przypisanie trzech bitów do
pola podsieci spowoduje
przypisanie 32 hostów do
każdej podsieci. Pozwala to
na określenie wartości kroku
przy obliczaniu identyfikatora
kolejnej podsieci. Począwszy
od zerowej podsieci, dodanie
liczby 32 do poprzedzającego
numeru spowoduje ustalenie
identyfikatora każdej
podsieci. Należy zwrócić
uwagę, że identyfikator
podsieci zawiera same zera w
części hosta.
W każdej podsieci pole
rozgłaszania ma ostatni
numer składający się w
części hosta z samych
jedynek binarnych. Zastosowanie tego adresu umożliwia rozgłaszanie tylko do członków pojedynczej podsieci.
Ponieważ identyfikator podsieci zerowej wynosi 192.168.10.0, a podsieć składa się łącznie z 32 hostów,
identyfikator rozgłaszania będzie równy 192.168.10.31. Począwszy od zera, 32. kolejna liczba ma wartość 31.
Należy pamiętać, że zero (0) jest rzeczywistą liczbą wykorzystywaną w świecie zagadnień sieciowych.
Kolumna identyfikatora rozgłaszania może zostać wypełniona w taki sam sposób jak kolumna identyfikatora
podsieci. Należy po prostu dodać liczbę 32 do poprzedzającego identyfikatora rozgłaszania w podsieci. Można
także zacząć od ostatniego, najniższego pola kolumny i posuwać się do góry, wstawiając liczby powstałe przez
odjęcie jedynki od identyfikatora poprzedzającej podsieci.
10.3.5 Tworzenie podsieci w sieciach klasy A i B
Procedura tworzenia podsieci w sieciach klasy A i B jest taka sama jak w przypadku klasy C, z tą różnicą, że
można użyć znacząco większej liczby bitów. Liczba bitów możliwych do przypisania do pola podsieci w adresie
klasy A wynosi 22, natomiast w klasie B  14 bitów.
Poprzez przypisanie 12 bitów adresu klasy B do pola podsieci uzyskujemy maskę podsieci równą
255.255.255.240 lub /28. Przypisane zostało wszystkie osiem bitów trzeciego oktetu, dając liczbę 255, będącą
największą liczbą, jaką można zapisać na ośmiu bitach. W czwartym oktecie zostały przypisane cztery bity, dając
liczbę 240. Przypomnijmy, że maska podsieci w formacie z ukośnikiem stanowi sumę wszystkich bitów
przypisanych do pola podsieci powiększoną o ustalone bity sieci.
Poprzez przypisanie 20 bitów adresu klasy A do pola podsieci uzyskujemy maskę podsieci równą
255.255.255.240 lub /28. Do pola podsieci przypisano wszystkie osiem bitów drugiego i trzeciego oktetu oraz
cztery bity czwartego oktetu.
W tej sytuacji widać, że maska podsieci dla adresów klasy A i B wydaje się być identyczna. O ile maska nie
odnosi się do adresu sieci, nie jest możliwe określenie liczby bitów przypisanych do pola podsieci.
Niezależnie od klasy sieci, która ma zostać podzielona na podsieci, obowiązują te same reguły:
Całkowita liczba podsieci = 2do potęgi równej liczbie pożyczonych bitówCałkowita liczba hostów= 2do potęgi równej liczbie pozostałych
bitów
Liczba podsieci możliwych do wykorzystania = 2do potęgi równej liczbie pożyczonych bitówminus 2 Liczba hostów
możliwych do wykorzystania= 2do potęgi równej liczbie pozostałych bitówminus 2
10.3.6 Obliczanie adresu podsieci z wykorzystaniem operacji iloczynu logicznego
Routery wykorzystują maski podsieci w celu określenia sieci, do której należą poszczególne hosty. Proces ten
określany jest mianem iloczynu logicznego. Routery określają identyfikator podsieci odebranego pakietu przy
użyciu binarnego procesu iloczynu logicznego. Iloczyn logiczny przypomina mnożenie.
Proces ten odbywa się na poziomie liczb dwójkowych. Dlatego maska i adres IP muszą być prezentowane w
formacie dwójkowym. Adres IP oraz
adres podsieci poddawane są
operacji iloczynu logicznego, w
wyniku którego otrzymywany jest
identyfikator podsieci. Rezultat jest
wykorzystywany przez router w celu
przesłania pakietu przez właściwy
interfejs.
Tworzenie podsieci jest
umiejętnością, którą trzeba
opanować. Minie wiele godzin
spędzonych na wykonywaniu
ćwiczeń praktycznych, zanim
uzyska się umiejętność tworzenia
elastycznych i przydatnych
schematów. W sieci WWW
dostępnych jest wiele kalkulatorów wspomagających tworzenie podsieci. Jednakże administratorzy sieci muszą
znać sposoby ręcznego przeprowadzania obliczeń przy tworzeniu podsieci, aby móc skutecznie zaprojektować
schemat sieci i kontrolować poprawność wyników uzyskanych za pomocą kalkulatora podsieci. Kalkulator
podsieci nie umożliwia przygotowania wstępnego schematu, może jedynie obliczyć końcowe dane adresowe. Co
więcej, w trakcie trwania egzaminu certyfikacyjnego korzystanie z jakichkolwiek kalkulatorów jest zabronione [ Pobierz całość w formacie PDF ]