[ Pobierz całość w formacie PDF ]

uciął rozgniewany Curtis, odsuwając mikrofon od Effie. -
Teraz powinno być lepiej.
Upokorzona Effie zagryzła wargę.
- Może zaczniemy od nowa rano - zasugerowała
delikatnie Deena.
- Ten album ma już miesiąc opóz
nienia - powiedział
Curtis spokojniejszym już głosem. - Wiem, że jesteście już
zmęczone, ale to ostatnie ujęcia.
Deena uśmiechnęła się delikatnie, prawie niewidocznie.
Dostrzegła to Effie i zaczęła uważniej przyglądać się obojgu:
Deenie i Curtisowi. To nie był moment, w którym po raz
pierwszy coś dojrzała, ale teraz już była pewna, że coś jest nie
tak.
- Jeszcze raz - powiedział Curtis, unikając spojrzenia
Effie. Było jednak za póz
no. Kiedy dziewczęta zaczęły
ponownie śpiewać, Effie specjalnie zaśpiewała swoją część
mocnym altem, który obudziłby nawet umarłych, i całkowicie
zagłuszyła Deenę.
Deena i Lorrell przestały śpiewać i spojrzały na Effie jak
na oszalałą. Effie natomiast śpiewała dalej, przyciągając do
siebie mikrofon i ciągnąc ostatnią nutę, specjalnie celując nią
w Curtisa.  Mnie!" i wybiegła z pomieszczenia.
- Dokąd to niby idziesz?! - wrzasnął za nią Curtis,
odsuwając krzesło od konsoli.
- Curtis, jesteś kłamcą! - krzyknęła Effie.
- Uważaj, co mówisz, Effie!
- Sypiasz z nią. I wszyscy o tym wiedzą! - krzyczała,
wybiegając korytarzem na zewnątrz.
Wyszła w ciemną noc, pełną dymu. W oddali widać było
płonący blok. Młodzi kolorowi ludzie z podskakującymi afro i
uniesionymi w górę pięściami wyglądali, jakby tańczyli w
płomieniach. Ich krzyki brzmiały jak głośne zawodzenie.
- Effie, wracaj tutaj! - zawołał Curtis. Przed nimi
zahamował z piskiem jakiś samochód. Kierowca zaczął
chaotycznie strzelać z pistoletu. Curtis złapał Effie i wciągnął
ją z powrotem do środka.
- To interes Czarnych! Należymy do Czarnych! -
wrzasnął Curtis, chowając się.
- Czarna siła, bracie! - odkrzyknął kierowca, wycofując
się w innym kierunku i strzelając w powietrze. Curtis ruszył
do biura, ale Effie padła mu w ramiona.
- Nie czuję się dobrze, Curtis - powiedziała. Spojrzał
tylko na nią, kiedy razem szli z powrotem do studio. Nie
odezwali się już ani słowem.
Deena, Effie i Lorrell pojawiły się na scenie CBS  Star
Cavalcade". Trzy oszałamiająco piękne kobiety w
pomarańczowych sukniach stały za kurtyną z cienkich
srebrnych frędzli, przypominających sople. Deena podeszła na
środek sceny i śpiewała do kamery, jakby była jej kochanką.
W pomieszczeniu kontrolnym, Curtis wyszczekiwał rozkazy
dyrektorowi technicznemu.
- Zbliżenie kamerą dwa - powiedział.
Poirytowany dyrektor telewizyjny potwierdził polecenie.
- Zbliżenie z kamery dwa - powtórzył.
Effie lekko przeszła na lewo, starając się przechwycić
uwagę kamery, tak by ona także miała okazję śpiewać prosto
do publiczności. Ale, niestety, wszystkie kamery skierowane
były na Deenę.
- Niewiarygodne - wymamrotała Effie.
To Lorrell, której zadaniem było poruszać się zgodnie z
Effie podczas solówki Deeny, pierwsza zauważyła, że jej
koleżanka wybiega ze sceny. Pobiegła wołając za nią. Deena
kątem oka zauważyła co się działo, a jej odbicie w monitorze
potwierdzało, że została sama na scenie.
- Effie, coś ci odbija! - wołała Lorrell, goniąc za Effie. Ta
odwróciła się i spojrzała z wściekłością na Deenę, która też
już ją doganiała.
- Powiedz, co ci takiego zrobiłam?! - spytała Deena,
mimo że dobrze wiedziała, o co chodziło.
- Ukradłaś mi marzenia, Deena! I ukradłaś mi mężczyznę!
Za nimi pojawił się rozwścieczony Curtis.
- Nie chcę tego więcej słyszeć! - ryknął. Effie zupełnie go
zignorowała.
- Nie udawaj, że nie wiesz o co chodzi! - krzyknęła do
Deeny.
- Effie, nie krzycz, wszyscy usłyszą - odezwała się
Lorrell.
 - Nic mnie to nie obchodzi, niech słyszą!
- Ostrzegam cię, Effie - wysyczał przez zęby Curtis i
chwycił ją za ramię. - Przestań psuć nam wszystkim pracę.
- Dlaczego, Curtis? Nie potrzebujesz mnie. Troszczysz,
się tylko o jej kościsty tyłek - odwarknęła Effie.
Curtis podniósł rękę i przez chwilę chciał ją uderzyć w
policzek. Ale wymyślił coś lepszego. Wskazał na nią palcem i
powiedział:
- Wycofaj to.
- Bo co? - rzuciła Effie, patrząc mu w oczy, niemal
prowokując do uderzenia.
Jednak uwagę Curtisa zwróciła obecność pracowników
CBS. Nie miał zamiaru robić przedstawienia dla producentów,
którzy tłoczyli się w korytarzu, oglądając dramat odgrywany
przez Murzynów. O wiele bardziej przejmował się tym, jak
teraz nakłoni ich do tego, żeby nie przejmowali się zbytnio
nieudanym występem. Postanowił więc załatwić sprawę z
Effie z godnością, przynajmniej przed nimi. Nie odezwał się
do niej.
- Tak sądziłam - powiedziała Effie i wyszła.
Szła korytarzem CBS, a tusz spływał jej strugami po
policzkach. Zrobiło się jej niedobrze od ciężkiego, gęstego
powietrza. Starała się powstrzymać, ale było już za póz
no,
zwymiotowała na chodnik, brudząc sobie przy tym buty i
sukienkę. Wpadła do pobliskiej jadłodajni i poprosiła pierwszą
z brzegu kelnerkę o serwetkę.
- Czy to ty jesteś z tego zespołu Murzynek? - spytała.
- Proszę, czy mogę dostać serwetkę? - Effie niemal
błagała. Kobieta obejrzała Effie od góry do dołu i
powiedziała:
- Jasne, ale musisz stąd wyjść. Nie potrzeba nam tu
kolorowych, kiedy nasi bogaci klienci sobie jedzą.
Effie złapała od kobiety serwetkę, wytarła usta,
wyprostowała się i wyszła, ratując resztki swojej godności.
Nadal było jej niedobrze. Nie chciała w to wierzyć - z trudem
o tym myślała, ale wiedziała, że musi iść do lekarza i
potwierdzić swoje przeczucia.
Kilka dni póz
niej, kiedy Effie siedziała u lekarza,
dowiadując się od pielęgniarki, że jest w trzecim miesiącu
ciąży, Deena i Lorrell były na scenie w Las Vegas na ostatniej
próbie technicznej.
- Panie i panowie! Scena Caesars Palace ma zaszczyt
przedstawić państwu niesamowitą Deenę Jones i Dreams! -
prezenter wygłosił hasło, na które dziewczyny miały wyjść
zza srebrnej kurtyny na główną scenę, gdzie otaczał je tuzin
luster. Miejsce Effie było puste. Deena i Lorrell śpiewały i
tańczyły, jakby nic się nie stało. C.C. podawał kapeli nuty, a
Curtis dowodził wszystkim spoza sceny.
Kiedy Effie weszła do sali, Deena i Lorrell były już
całkiem przebrane i ćwiczyły numer, który miał otwierać ich
występ.
- Przepraszam za spóz
nienie - powiedziała Effie,
zdejmując płaszcz. Deena i Lorrell zamarły w bezruchu.
Pianista i perkusista przestali grać, a C.C. podszedł do sceny.
Zbliżał się dramatyczny moment, wszyscy podświadomie już
od dawna na to czekali i wiedzieli, że teraz się zacznie.
C.C. sądził, że uda mu się trochę załagodzić jej wybuch.
- Effie... - zaczął.
- C.C., przepraszam, że się spóz
niłam na próbę. Byłam u
lekarza, ale teraz czuję się o wiele lepiej - powiedziała,
podchodząc do sceny.
- Słuchaj, postaraj się dzisiaj, dobrze? - poprosił.
- O czym mówisz, kochanie? Przecież jest Sylwester.
 - Curtis wyszedł na chwilę zadzwonić. Może pójdziesz do
swojego pokoju, a on zaraz do ciebie przyjdzie i sobie
pogadacie - zaproponował C.C. po chwili wahania.
- Powiedziałam, że wszystko w porządku - zachmurzyła
się Effie. Odwróciła się do Deeny i Lorrell. Wyczytała z ich
twarzy, że coś jest nie tak. - Wybaczcie, idę się przebrać.
Właśnie kiedy Effie miała wychodzić, na scenę weszła
Michelle Morris, sekretarka firmy, ubrana w kostium Effie,
pospinany i poskracany, aby pasował do jej figury. Nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]